کد مطلب:298756 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
سومین مرحله ی قیام حضرت زهرا علیه غاصبین خلافت، مبارزه ی منفی و عاطفی
علاوه بر غم و اندوه حضرت زهرا علیهاالسلام از فراق پدر، ان حوادث ناگواری كه از جانب گروه حاكم در حق زهرا علیهاالسلام و حضرت علی علیه السلام اعمال شد، و سكوت مردم مدینه النبی، همواره چشمان زهرا علیها السلام را گریان و قلبش را دردمند و جسمش را ناتوان ساخته بود.
حضرت زهرا علیهاالسلام، پس از احتجاج با ابوبكر در مورد فدك كه قصد اصلی ایشان دفاع از ولایت و امامت موالی الموحدین علی علیه السلام بود، رسما به ابوبكر اعلام كرد، كه اگر حق مرا به من برنگردانی تا زنده هستم با تو سخن نخواهم گفت. اكثر محدثین و مورخین شیعه و سنی نقل كرده اند كه حضرت زهرا علیهاالسلام بعد از احتجاج با ابوبكر دیگر با وی سخن نگفت تا از دنیا رحلت فرمود. [1] .
حضرت زهرا علیهاالسلام با شیوه ی مبارزه ی منفی و قطع رابطه و مذاكره (اعتصاب سخن) با مهاجمان و روی گرداندن از شیخین و با گریستن در شب و روز سعی در بیدار نمودن وجدانهای خفته و برانگیختن عواطف و احساسات و جلب افكار عمومی به سوی خود را داشت تا با كمك و یاری مردم مدینه النبی بتواند حكومت و جامعه ی اسلامی را از انحراف نجات بخشد.
ابن بابویه به سند معتبر روایت كرده است: كه بكائون یعنی بسیار گریه كنندگان پنج نفر بودند، حضرت آدم علیه السلام، حضرت یعقوب علیه السلام، حضرت یوسف علیه السلام، حضرت فاطمه علیهاالسلام، و حضرت سجاد علیه السلام. [2] .
حضرت زهرا علیهاالسلام روزی بر سر خاك پدرش می گریست و می فرمود: صبر من تمام شد، شكیبایی از من رخت بربسته، بعد از اینكه خاتم الانبیاء محمد صلی الله علیه و آله را از دست دادم، ای چشم، اشك خود را پی در پی در مصیبت پیامبر بریز تا وقتی كه خون عوض اشك از تو بریزد، ای رسول خدا، ای برگزیده ی خداوند عالمیان، اگر آن منبری كه بر بالای آن می نشینی ببینی كه بعد از تو ظلمت بر بالای آن نشسته است، بارالها مرگ مرا زودتر برسان برای آنكه از زندگانی در دنیا ناامید شده ام و دنیا برایم تیره و تار گردیده است. [3] .
[1] ر. ك: صحيح بخاري، جلد پنجم، كتاب المغازي، باب 155، ص 252، تاريخ طبري، جلد چهارم، ص 1335 و شرح ابن ابي الحديد، ج 16، ص 218. در اين صفحات به روايت از عايشه آمده است: «... فابي ابوبكر ان يدفع الي فاطمه منها شيئا، فوجدت من ذلك علي ابي بكر و هجرته فلم تكلمه حتي توفيت...» (چون ابوبكر از واگذار كردن آنچه فاطمه عليهاالسلام درخواست كرد، خودداري ورزيد، حضرت زهرا عليهاالسلام از او كناره گرفت و با او سخن نگفت تا وفات يافت...).
[2] كشف الغمه، متن عربي، جلد دوم، ص 124، و هم چنين رجوع شود به: بحار الانوار، جلد 43، صص 36- 35.
[3] ر. ك: ترجمه ي بيت الاحزان، صص 269- 268.